[vc_row][vc_column][vc_column_text]
Dit gastblog is geschreven door Gaby Elhorst, manager zorg bij Viattence
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
Veiligheid versus vrijheid, wat is belangrijker voor ons? Opgroeien in een democratie waarin vrijheid en vrijheid van meningsuiting hoog in het vandaal staat geeft mij het gevoel van eigen regie, keuze vrijheid. Iedere dag neem ik besluiten zonder er bij stil te staan of dit vrijwillige of onvrijwillige besluiten zijn. Ik beslis gewoon. Het zijn soms ingrijpende besluiten op mijn leven en soms kleine luttele besluiten zoals; wat we vanavond eten.
Onlangs zat ik in een panel waarin we observaties uit de dagelijkse praktijk van de verpleeghuiszorg en thuiszorg bespreken met zorgprofessionals. De observaties zijn zonder oordeel in een rapport verwerkt, waarin het dagelijks leven binnen een woongroep kleinschalig wonen voor ouderen met dementie is beschreven.
Ik wil naar huis zuster
In de rapportage lees je regelmatig terug: “Zuster ik wil naar huis. Ik ga niet zo laat naar huis. Ik ben bang in het donker.” Collega’s proberen op dat moment de bewoner op een andere gedachte te brengen. Soms helpt het, soms ook niet. We doen ons best om het verpleeghuis als thuis te laten voelen door foto’s en herkenbare bezittingen. Toch blijft dit in het begin lastig. Verdriet, onmacht, desoriëntatie zijn emoties die ontstaan na een verhuizing naar het verpleeghuis. Deze verhuizing is vaak een ‘gedwongen’ keuze.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space height=”16px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_raw_js]JTNDc2NyaXB0JTIwYXN5bmMlMjBzcmMlM0QlMjIlMkYlMkZwYWdlYWQyLmdvb2dsZXN5bmRpY2F0aW9uLmNvbSUyRnBhZ2VhZCUyRmpzJTJGYWRzYnlnb29nbGUuanMlMjIlM0UlM0MlMkZzY3JpcHQlM0UlMEElM0NpbnMlMjBjbGFzcyUzRCUyMmFkc2J5Z29vZ2xlJTIyJTBBJTIwJTIwJTIwJTIwJTIwc3R5bGUlM0QlMjJkaXNwbGF5JTNBYmxvY2slM0IlMjB0ZXh0LWFsaWduJTNBY2VudGVyJTNCJTIyJTBBJTIwJTIwJTIwJTIwJTIwZGF0YS1hZC1sYXlvdXQlM0QlMjJpbi1hcnRpY2xlJTIyJTBBJTIwJTIwJTIwJTIwJTIwZGF0YS1hZC1mb3JtYXQlM0QlMjJmbHVpZCUyMiUwQSUyMCUyMCUyMCUyMCUyMGRhdGEtYWQtY2xpZW50JTNEJTIyY2EtcHViLTA3NzMwNTA1MTc0OTc1NDElMjIlMEElMjAlMjAlMjAlMjAlMjBkYXRhLWFkLXNsb3QlM0QlMjI3NjY2NTA5NjcwJTIyJTNFJTNDJTJGaW5zJTNFJTBBJTNDc2NyaXB0JTNFJTBBJTIwJTIwJTIwJTIwJTIwJTI4YWRzYnlnb29nbGUlMjAlM0QlMjB3aW5kb3cuYWRzYnlnb29nbGUlMjAlN0MlN0MlMjAlNUIlNUQlMjkucHVzaCUyOCU3QiU3RCUyOSUzQiUwQSUzQyUyRnNjcmlwdCUzRQ==[/vc_raw_js][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
Gesloten afdeling
Met de diagnose dementie kom je in het verpleeghuis op een gesloten afdeling. Veel is gebaseerd op nee, tenzij… Ineens ben je van de een op de andere dag je autonomie kwijt. Veiligheid wordt uiterst belangrijk in het inrichten van je bewegingsruimte. De keuzes waar het gaat om veiligheid worden gebaseerd op het minimaliseren van risico’s. Hoe lager de score op incidenten zoals vallen, hoe beter de waardering is voor het verpleeghuis. Als ik dit zo uiteen zet, is het niet vreemd dat het verpleeghuis soms een negatieve associatie heeft. Tevens vraag ik me af voor wie deze veiligheid is? Voor de bewoner, voor de professional, voor de stakeholders, de omgeving? Of is het een drogreden om de verantwoordelijkheid in het midden te laten als er een calamiteit plaats vindt?
Veiligheid versus vrijheid
Het is een duivels dilemma veiligheid versus vrijheid. Waar ik op hoop is dat we de mens en zijn familie of naasten blijven zien. Dat het levensverhaal van de bewoner er toe doet en hij of zij ondanks het ziektebeeld als volwaardig individu wordt gezien en herkend. Sommige ouderen hebben meer behoefte aan vrijheid als anderen, daarmee lopen ze soms meer risico om te vallen dan anderen. Ouderen verdienen een plekje in onze samenleving waarin ze te allen tijde op vrijwillige basis zorg hebben, omdat zij dat willen en niet omdat we risicomijdend zijn geworden.
Meer weten?
Wil je meer weten over zorgorganisatie Viattence? Bezoek dan eens hun website, of volg ze via Facebook.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator style=”shadow”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
Bekijk ook deze mini documentaire
Hoe gaat het eraan toe op een gesloten afdeling voor mensen met dementie? Actrice Marit van Bohemen bezocht Zorggroep Groningen en mocht 24 uur meekijken.[/vc_column_text][vc_column_text]
